Łuszczyca a ŁZS – to nie to samo!

Łuszczyca i Łojotokowe Zapalenie Skóry (ŁZS) to choroby mające wiele cech wspólnych. Postawienie właściwej diagnozy nierzadko niesie za sobą wiele trudności. Jak więc właściwie rozpoznać każdą z dolegliwości? Na jakie elementy przebiegu choroby należy zwrócić uwagę? Łuszczyca a ŁZS- poznaj najważniejsze podobieństwa i różnice między tymi chorobami!

Łuszczyca

Jest to przewlekła, niezakaźna, zapalna choroba skóry charakteryzująca się specyficznymi zmianami wynikającymi z nadmiernego rogowacenia naskórka. Częstość występowania łuszczycy w populacji polskiej określa się na ok. 3%.

Za pojawienie się łuszczycy w większości przypadków odpowiedzialne są czynniki genetyczne. Choroba ta najczęściej ujawnia się między 16. a 22. rokiem życia.

Łuszczyca- objawy

Na ciele pojawiają się drobne, płaskie grudki, które z czasem mogą się powiększać, tworząc blaszki. Często pojawiają się też niewielkie nadżerki. Charakterystyczny dla wykwitów jest również odcień– zmiany mogą występować w odcieniach różu, czerwieni i koloru brunatnego, a ich powierzchnię pokrywa srebrna łuska. Po jej zdrapaniu ukazuje się błyszcząca, jakby pokryta woskiem powierzchnia (objaw świecy stearynowej) oraz drobne kropelkowate krwawienia (objaw Auspitza). Łuszczycy może towarzyszyć świąd, głównie w okresie zaostrzenia zmian skórnych.

Wyróżnia się kilka rodzajów łuszczycy, a dokładne rozpoznanie zależy od lokalizacji zmian, charakteru wykwitów oraz towarzyszących objawów.

Leczenie łuszczycy

Łuszczycy nie da się wyleczyć całkowicie i trwale. Regułą są nawroty dolegliwości. Dostępnym leczeniem można osiągnąć stosunkowo długotrwałe ustąpienie zmian, przedłużyć remisję, zapobiec wystąpieniu powikłań, przywrócić komfort fizyczny i psychiczny. Leczenie polega na stosowaniu leków miejscowo, ogólnie lub w terapii skojarzonej, w zależności od stopnia nasilenia zmian, ich rozległości oraz częstości nawrotów.

Podstawą leczenia miejscowego jest usunięcie łusek. Następnie zahamowanie nadmiernej proliferacji naskórka i stanu zapalnego. Służą do tego: preparaty keratolityczne, dziegcie, cygnolina, glikokortykosteroidy, analogi witaminy D3.

Leczenie ogólne rozważa się, gdy zmiany zajmują ponad 10% powierzchni ciała, terapia miejscowa jest nieskuteczna, a przebieg choroby znacząco obciąża psychikę chorego. Stosuje się wtedy fototerapię/ fotochemioterapię oraz leki immunosupresyjne, cytostatyczne lub retinoidy. Zastosowanie mają również leki biologiczne. Są to preparaty działające na określone cytokiny, które biorą udział w immunopatogenezie łuszczycy.

Łojotokowe Zapalenie Skóry

To tak jak łuszczyca, choroba o zapalnym i przewlekłym charakterze. Jest jedną z najczęstszych chorób skóry. W populacji ogólnej częstość występowania wynosi 1- 3%. Nieco częściej obserwuje się ją u mężczyzn. Prowadzi do występowania na ciele zmian w postaci czerwonych, rumieniowatych plam. Wykwity pokryte są przeważnie płatami skóry przypominającymi łuskę w kolorze żółtym. Nieestetycznym zmianom towarzyszy dokuczliwy świąd.

Objawy z reguły pojawiają się sezonowo, głównie jesienią i zimą, a choroba przyjmuje nawrotowy charakter. ŁZS może ujawnić się u osób w każdym wieku- występuje także wśród niemowląt w postaci ciemieniuchy.

Przyczyną choroby jest nadmierna aktywność gruczołów łojowych i współistniejące zakażenie grzybem drożdżopodobnym Malassezia furfur.

Leczenie ŁZS

Łagodne łojotokowe zapalenie owłosionej skóry głowy można leczyć dostępnymi bez recepty szamponami przeciwłupieżowymi (zawierającymi siarczek selenu, pirytionian cynku) i przeciwgrzybiczymi. W cięższej postaci choroby lekarz może zalecić stosowanie szamponu z glikokortykosteroidami.

W leczeniu łojotokowego zapalenia skóry gładkiej używa się leki przeciwzapalne (miejscowe glikokortykosteroidy oraz inhibitory kalcyneuryny) i przeciwgrzybicze.

W bardziej nasilonych postaciach ŁZS  lekarz może rozważyć włączenie leków przeciwgrzybiczych stosowanych doustnie.

Jak odróżnić ŁZS od łuszczycy?

Diagnoza różnicowa tych dwóch schorzeń opiera się na kilku kryteriach. Po pierwsze wywiad rodzinny. Istnieje czynnik dziedziczny w łuszczycy, który nie występuje w łojotokowym zapaleniu skóry. Ponadto umiejscowienie zmian. Zmiany w okolicy stawów (łokcie, kolana) lub bóle stawów sugerują Łuszczycowe Zapalenie Stawów. ŁZS najczęściej występuje na owłosionej skórze głowy, rzadziej na twarzy. Łuszczyca natomiast lokalizuje się na skórze głowy, kolanach, łokciach i plecach. Jeżeli zmiany tych dwóch chorób obejmują skórę głowy, tutaj można zauważyć kolejną różnicę. W rozwiniętej fazie ŁZS włosy szybciej się przetłuszczają, stają się osłabione i nadmiernie wypadają. W przypadku łuszczycy zmiany lokalizują się najczęściej na granicy skóry owłosionej i gładkiej i nie wpływają na stan włosów.

Jeśli obraz kliniczny jest niecharakterystyczny, lekarz może przeprowadzić badanie dermatoskopowe (nieinwazyjne badanie, polegające na oglądaniu zmian skórnych specjalnym urządzeniem, w powiększeniu oraz z oświetleniem, pozwalającym na uwidocznienie głębszych struktur). W razie wątpliwości można również wykonać biopsję zmiany do oceny histopatologicznej.