Używasz antykoncepcji hormonalnej? Badaj się!
Antykoncepcja hormonalna doprowadziła do głębokiej zmiany w planowaniu potomstwa. Jej wysoka skuteczność połączona z łatwą dostępnością sprawia, że jest ona jedną z najczęściej wybieranych metod antykoncepcyjnych. Antykoncepcja hormonalna u kobiet działa przede wszystkim za sprawą blokowania owulacji. Ponadto wpływa ona także na gęstość śluzu, a tym samym powoduje, że powstaje niemalże nieprzepuszczalna dla plemników bariera. Wykorzystuje się przede wszystkim progesteron lub progesteron połączony z estrogenami.
Niestety, jak każdy lek niesie ona ze sobą pewne ryzyko oraz skutki uboczne. Na co należy zwrócić uwagę stosując antykoncepcję hormonalną? Jakie badania przy antykoncepcji hormonalnej trzeba wykonywać?
Co z tym D-dimerem?
Często spotyka się zalecenie, jakoby kobieta przyjmująca antykoncepcję hormonalną powinna regularnie oznaczać poziom D-dimeru. Argumentowane jest to tym, że estrogen zawarty w tabletkach antykoncepcyjnych może podnosić ryzyko powstania zakrzepicy. Niemniej jednak zakrzepica u kobiet młodych i aktywnych fizycznie pozostaje chorobą rzadką. Sam D-dimer nie jest badaniem przesiewowym i oznacza się go u osób, u których istnieje kliniczne podejrzenie pojawienia się zakrzepicy żylnej czy też zatorowości płucnej. Podniesione stężenie D-dimeru, szczególnie podniesione nieznacznie, nie pozwala na stwierdzenie zakrzepicy. W przypadku zakrzepic kończyn dolnych poziom D-dimeru rośnie kilkukrotnie ponad dopuszczalną normę. Równocześnie sam poziom D-dimeru może być podniesiony w niemalże dowolnej sytuacji – chorobie, ciąży, nowotworze czy też sporym wysiłku fizycznym. Omów kontrolowanie poziomu D-dimeru wraz ze swoim ginekologiem.
Badaj się w kierunku chorób przenoszonych drogą płciową
Choć antykoncepcja hormonalna jest bardzo skuteczna w zapobieganiu niechcianej ciąży, to niestety nie zapewnia ochrony przez chorobami przenoszonymi drogą płciową. Antykoncepcja hormonalna w porównaniu do antykoncepcji mechanicznej nie tworzy bowiem bariery, a tym samym umożliwia “wymianę” drobnoustrojów. Jeżeli nie stosujesz prezerwatyw – szczególnie w przypadku kontaktów seksualnych z nowymi partnerami – pamiętaj o regularnym testowaniu się w kierunku chorób przenoszonych drogą płciową. Obecnie zaleca się aby wykonywać test w kierunku kiły przynajmniej raz na trzy miesiące. Testy w kierunku kiły są wykonywane poprzez pobranie krwi (teoretycznie istniej możliwość wykonania preparatu bezpośredniego, niemniej jednak nie wykonuje się go w praktyce). Badania bakteriologiczne w kierunku rzeżączki oraz chlamydii są najczęściej pobierane przez lekarzy ginekologów. Polegają one na pobraniu wymazów oraz wykonaniu testów antygenowych lub posiewów.
Test na HIV jest dla każdego
Pamiętaj, że każdy może zakazić się wirusem HIV. Nie jest to tylko choroba osób przyjmujących dożylnie narkotyki oraz mężczyzn uprawiających seks z innymi mężczyznami. W ostatnich latach notuje się tak zwany dryf epidemii w kierunku osób heteroseksualnych szczególnie po 30 roku życia. Pamiętaj, że samo zakażenie można skutecznie leczyć i choć nie ma możliwości pozbycia się zupełnie wirusa HIV z organizmu, to można skutecznie zapobiegać rozwojowi AIDS. Osoby zakażone wirusem HIV które regularnie przyjmują leki antyretrowirusowe mają taką samą prognozowaną długość życia co osoby niezakażone wirusem HIV. Obecnie zaleca się, aby testować się w kierunku wirusa HIV raz na trzy miesiące w przypadku zmiennych partnerów. Jeżeli masz jednego partnera – rozsądnym będzie wykonanie razem testu na HIV przed podjęciem współżycia bez antykoncepcji mechanicznej.
Warto zmierzyć ciśnienie
Obecnie zaleca się, aby w przypadku przyjmowania antykoncepcji hormonalnej mierzyć od czasu do czasu ciśnienie tętnicze krwi. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK430882/ Kobiety z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym krwi nie powinny bowiem przyjmować dwuskładnikowych tabletek antykoncepcyjnych. Rozsądnym będzie także regularne mierzenie masy ciała.
