Realizacja e-recepty za granicą

Planujesz dłuższą zagraniczną podróż i zastanawiasz się, czy w razie, gdy zabraknie Ci leków, będzie można je kupić za granicą? Nie powinno być z tym żadnego problemu. Wydana w Polsce e-recepta za granicą jest tak samo ważna i można zrealizować ją we wszystkich krajach Unii Europejskiej.
Może się jednak zdarzyć, że lek przepisany u nas w kraju w innym będzie niedostępny lub będzie mieć inną nazwę. Ponadto niektóre leki mogą nie być dopuszczone do sprzedaży nawet w obrębie Unii Europejskiej.
Czy trzeba mieć ze sobą papierową wersję recepty?
Jeśli lekarz wystawił Ci elektroniczną receptę, a Ty planujesz zrealizować ją poza granicami, poproś specjalistę o przygotowanie tradycyjnej recepty na papierze. Przyda się ona w sytuacji, gdy okaże się, że e-recepta nie jest uznawana w danym kraju – takie sytuacje są prawdopodobne. Możesz także poprosić lekarza o wystawienie tzw. recepty transgranicznej, która uprawnia do wykupienia leków w innym kraju UE.
E-recepta za granicą – co jeszcze warto wiedzieć?
Recepty podlegają zasadom obowiązującym w kraju, w którym są realizowane. W praktyce znaczy to tyle, że farmaceuta wydający leki w aptece będzie stosować się do przepisów krajowych. Zatem jeśli okaże się, że w danym kraju nie jest dopuszczona taka sama liczba dni dawkowania co w Polsce, zostanie ona zmodyfikowana.
Czy e-recepta realizowana za granicą musi mieć określoną formę lub wzór?
Przepisy dotyczące recept transgranicznych określają wyłącznie to, jakie informacje powinny znaleźć się na recepcie. Nie istnieje zatem odgórnie ustalony wzór ani format recepty. Na ogół recepta wydawana w Polsce powinna zawierać wszystkie niezbędne informacje, aby można było skorzystać z niej w innym kraju Unii Europejskiej.
E-recepta za granicą – jakie informacje muszą się na niej znaleźć?
Jeśli planujesz skorzystać z wystawionej recepty za granicą, koniecznie upewnij się, że znalazły się na niej takie informacje jak:

• dane pacjenta: imię i nazwisko, data urodzenia;
• dane lekarza wystawiającego receptę: imię i nazwisko, kwalifikacje zawodowe, dane umożliwiające bezpośredni kontakt, adres (w tym kraj) oraz podpis (własnoręczny lub cyfrowy);
• nazwa przepisywanego preparatu: nazwa powszechnie stosowana (nie nazwa handlowa, gdyż może być ona różna w zależności od kraju), postać (tabletka, roztwór itp.), ilość, dawka (moc) i sposób dawkowania;
• data wystawienia recepty.

Recepta zawierająca wszystkie powyższe informacje powinna zostać bez trudu zrozumiana przez farmaceutę w innym kraju Unii Europejskiej.