Chlamydioza – najczęstsza choroba przenoszona drogą płciową
Choroby przenoszone drogą płciową w dalszym ciągu są ogromnym tematem tabu. Niestety, pomimo rozwoju medycyny i rozpowszechnienia antykoncepcji, zagrożenie ze strony tej grupy schorzeń nie minęło. Jedną z najbardziej rozpowszechnionych chorób przenoszonych drogą płciową jest chlamydioza. Według oficjalnych statystyk roczna liczba nowych zachorowań na tę chorobę w Polsce nie przekracza 300. Co gorsza, rzeczywista skala problemu nie jest znana. Dlaczego? Odpowiedź znajdziesz w poniższym artykule!
Chlamydia trachomatis – groźna bakteria występująca wyłącznie u ludzi
Chlamydia trachomatis to gatunek bakterii Gramujemnych, które żyją i rozmnażają się wewnątrzkomórkowo. Co istotne, jedynymi gospodarzami tych drobnoustrojów są ludzie. Pomimo mocno ograniczonego rezerwuaru bakterie chlamydiozy radzą sobie doskonale – w jednym tylko roku na całym świecie odnotowano aż 131 milionów zakażeń.
Objawy chlamydiozy zależą od serotypu bakterii
Chlamydia trachomatis nie jest homogennym gatunkiem – w jego obrębie wyróżnia się aż 18 różnych serotypów. Różnice między nimi są nieznaczne, a jednak wystarczą, by powodować całkowicie różne od siebie choroby. Zakażenie wywołane przez:
- serotypy A, B, Ba i C to jaglica, czyli przewlekłe zapalenie rogówki i spojówki. Choroba ta nie jest obecnie spotykana w Polsce, choć można się z nią zetknąć w czasie podróży do Afryki bądź Azji. Nieleczona jaglica stopniowo prowadzi do ślepoty;
- serotypy DK nazywane jest chlamydiozą, czyli nierzeżączkowym zapaleniem układu moczowopłciowego. U mężczyzn najczęściej spotyka się zapalenie cewki moczowej, rzadziej najądrza lub gruczołu krokowego. Z kolei u zakażonych kobiet zazwyczaj rozwija się zapalenie szyjki macicy, które w późniejszej fazie zaawansowania choroby przechodzi w zapalenie narządów miednicy mniejszej;
- serotypy L1, L2 i L3 nazywane jest ziarnicą weneryczną pachwin. Choroba ta występuje zazwyczaj w gorących rejonach zwrotnikowych i podzwrotnikowych. W jej przebiegu można zaobserwować bolesne powiększenie węzłów chłonnych z ich następowym pękaniem i obrzękiem limfatycznym.
Zakażenie chlamydią może nieść za sobą poważne skutki
U blisko 75% kobiet zakażenie bakterią Chlamydia trachomatis przebiega bezobjawowo lub z objawami o niskim nasileniu, takimi jak nieprawidłowa wydzielina z pochwy czy bolesne oddawanie moczu. Fakt ten sprawia, że choroba może rozwijać się u nich niepostrzeżenie przez długie miesiące, a nawet lata. Chlamydioza rozwija się początkowo jedynie w obrębie szyjki macicy, jednak wraz z upływem czasu bakterie przedostają się do wyżej położonych tkanek. W ten sposób zakażenie przechodzi w zapalenie narządów miednicy mniejszej, na które składa się zapalenie endometrium, jajowodów czy jajników.
Wśród licznych następstw tego stanu wymienia się niepłodność, a także zwiększone ryzyko wystąpienia ciąży pozamacicznej i samoistnych poronień. Powikłaniem chlamydiozy mogą być też stany bezpośrednio zagrażające życiu, takie jak zapalenie otrzewnej czy ropień jajnikowojajowodowy.
Niebezpieczne jest także zakażenie chlamydią w ciąży. Bakteria ta może doprowadzić do przedwczesnego porodu. W trakcie porodu chlamydia może być też przeniesiona z matki na noworodka, co skutkuje najczęściej poważnymi zakażeniami oczu i płuc.
Postępowanie medyczne w przypadku zakażenia Chlamydia trachomatis
Objawy chlamydii są w większości przypadków niezauważalne, co sprawia, że duża rzesza chorych osób nie decyduje się na badania. Polskie Towarzystwo Ginekologów i Położników wskazuje na potrzebę regularnych badań przesiewowych w kierunku zakażenia chlamydią. Coroczne badanie zaleca się u wszystkich kobiet poniżej 25. roku życia, a u starszych w sytuacji, gdy podejmują ryzykowne zachowania seksualne. Dodatkowo specjaliści polecają wykonanie badania diagnostycznego w pierwszym i trzecim trymestrze ciąży.
Jak zdiagnozować chlamydiozę?
Diagnostyka chlamydiozy jest relatywnie prosta. Co najważniejsze, badania na chlamydię są ogólnodostępne – znajdują się w ofercie każdego większego laboratorium diagnostycznego. Obecnie zakażenie wykrywa się najczęściej poprzez:
- wykrycie materiału DNA bakterii metodą RTPCR;
- wykrycie przeciwciał przeciwko bakterii metodą immunoenzymatyczną (test ELISA).
Chlamydioza bardzo często współistnieje z innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową. W przypadku wykrycia tego schorzenia specjaliści zalecają wykonanie dodatkowych badań, między innymi w kierunku rzeżączki, kiły czy HIV.
Co warto wiedzieć o leczeniu chlamydii?
W przypadku zakażenia chlamydią należy udać się do lekarza specjalisty – najlepiej wenerologa, choć pomocy udzielić może także ginekolog bądź urolog. Chlamydiozę leczy się za pomocą odpowiednio dobranej antybiotykoterapii. Najczęściej opiera się ona na:
- jednorazowym podaniu 1 grama azytromycyny – leczenie preferowane;
- tygodniowej terapii erytromycyną;
- tygodniowej terapii ofloksacyną;
- tygodniowej terapii lewofloksacyną
Należy pamiętać, że w przypadku stwierdzenia zakażenia chlamydią leczeniu powinien poddać się także partner chorej osoby. Jest to kluczowe w zapobieganiu nawrotom tej choroby.
- O’Connell CM, Ferone ME. Chlamydia trachomatis Genital Infections. Microb Cell. 2016;3(9):390403. Published 2016 Sep 5.
- Mohseni M, Sung S, Takov V. Chlamydia. [Updated 2020 Nov 18]. In: StatPearls [Internet]. Treasure Island (FL): StatPearls Publishing; 2020 Jan. Available from: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK537286/
- Rekomendacje Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego dotyczące zakażeń Chlamydia trachomatis w położnictwie i ginekologii. Ginekol Pol. 2007; 78: 574–575